BEN WOODARD (συγγραφέας των βιβλίων: Slime Dynamics: Generation, Mutation and the Creep of Life (2012) Zer0 books. On an Ungrounded Earth: Towards a New Geophilosophy (2013) Punctum Books. Schelling’s Naturalism: Motion, Space, and the Volition of Thought (2019)Edinburgh University Press.)
μια συνέντευξη για την Θεωρία που πάλλεται μαζί με την Ζωή
Μετά την δημοσίευση της μετάφρασης του κειμένου του Ben Woodard “Μια Φύση που πολτοποιεί και τον δυνατότερο φιλόσοφο”, δημοσιεύουμε εδώ την συζήτηση μας με τον Ben Woodard για τα πρώτα έργα του, τα επόμενα , τον Σέλλινγκ και τον Λάβκραφτ, τον Ιδεαλισμό και την Επιστήμη στα χρόνια της Τεχνητής νοημοσύνης.
Το έργο του Ben Woodard, από την εποχή της θρυλικής εκκίνησης της μπλογκόσφαιρας του speculative realism, είναι μια καταβύθιση στον Σκοτεινό βιταλισμο, μια επιστημονική φωταγώγηση των πιο ασύμμετρων μορφών της ύλης και της νόησης ως μια άβυσσος παραγωγής υπάρξεων.
Χρησιμοποιώντας δημιουργικά τις πνευματικές επιρροές των Ian Hamilton Grant και Resa Negarestani, ο Woodard τολμάει να αναζητά έναν παραγωγικό μηδενισμό ως βασική πρωταρχική μορφή αυτοοργάνωσης της Ζωής από την χαμηλότερη ως την υψηλότερη έκφραση της. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που τα άρθρα του στο blog Speculative Heresy ήταν πηγή έμπνευσης και έρευνας για εμάς.
Είναι ένας από αυτούς που μας έκαναν να μεταφράζουμε στην ελληνική μόνο κ μόνο για να καταλάβουμε τις ιδέες και θεωρίες αυτής της τόσο εμπνευσμένης περιόδου. Τον ευχαριστούμε ξανά για την υποστήριξη στο “Θραύσμα”. Σύντομα θα έρθουν κ άλλες δημοσιεύσεις κειμένων του όπως κ έκδοση έργου του για πρώτη φορά στην Ελληνική.
Θ: Ποια είναι η σταθερή έμπνευση ή κίνητρο που ενισχύει τη θεωρητική σας αναζήτηση από το Slime Dynamics: Generation, Mutation and the Creep of Life μέχρι το Shelling’s Naturalism: Motion, Space, and the Volition of Thought; Μπορούμε να πούμε ότι με τα επόμενα βιβλία σας θα ανοίξει ένας νέος κύκλος για εσάς;
BW: Νομίζω ότι υπάρχουν πολύ αφαιρετικά θέματα που με ελκύουν σε όλο μου το έργο, αλλά τα πιο συγκεκριμένα θέματα και οι τρόποι αντιμετώπισης τους έχουν αλλάξει. Σε γενικές γραμμές, αυτό που με ενδιαφέρει σταθερά είναι η σχέση μεταξύ νατουραλισμού και ιδεαλισμού ή, μεταξύ φύσης και ιδεαλισμού.
Πολλά από αυτά προέρχονται από το συνεχές ενδιαφέρον μου για τον Schelling και ειδικότερα τις πιο ριζικές συνέπειες της Naturphilosophie του, δηλαδή αυτή κυρίως που δηλώνει ότι η φύση προηγείται και θεμελιώνει τη σκέψη. Αυτό σημαίνει ότι τα πάντα είναι φυσικοποιημένα, αλλά με τρόπο που δεν σημαίνει ότι όλα είναι φυσικά (καθώς η ιδέα για το φυσικό όπως και το φυσικό δίκαιο ήταν μια θεολογική κατάχρηση της φύσης αντί να οδηγεί τις συνέπειες της φύσης στο τέλος τους).
Έτσι, το Slime Dynamics είχε ως επί το πλείστον να ακολουθήσει αυτήν την ιδέα της ωραίας όμορφης ποιμενικής φύσης που συνδυάζεται με αυτήν την επιβλαβή θεολογική οικειοποίηση της φύσης ως φυσικής (αλλά μέσω της αισθητικής της trash κουλτούρας).
Στο On an Ungrounded Earth έκανα το ίδιο, αλλά με τη γεωλογία και την παλαιοντολογία. Ο Νατουραλισμός του Schelling ήταν η πρώτη μου «σωστή» ακαδημαϊκή ματιά στο τι σήμαινε η ιδέα του Schelling για τη φύση για το πώς σκεφτόμαστε τη γνωσιολογία, την τυπικότητα (στα μαθηματικά και την αισθητηριακή εμπειρία) και την τροπικότητα (είναι κατηγορίες όπως η δυνατότητα, η αναγκαιότητα ως ενδεχόμενα μέρη της φύσης ή υπάρχουν μόνο στο κεφάλι μας;).
Μετά από αυτό, κατέβηκα λίγο βαθύτερα και ήθελα να δουλέψω κάτι άλλο. Ήθελα να κάνω μια ιστορία του διαχωρισμού αναλυτικής-ηπειρωτικής Φιλοσοφίας (εστιάζοντας στις πρώτες στιγμές στα τέλη του 1800 και στις αρχές του 1900) καθώς και μια ιστορία του ιδεαλισμού. Αυτά τα έργα συνδυάστηκαν στο βιβλίο μου για το Habilitation που είναι πάνω στο έργο του F.H. Bradley.
Πιο πρόσφατα ασχολήθηκα με την ιστορία της βιολογίας (και πάλι εστιάζοντας στη σχέση μεταξύ φύσης και φορμαλισμού), αλλά όσον αφορά το πώς εκδηλώνονται οι μη βιολογικές έννοιες στη βιολογία.
Θ: Ζούμε ή όχι στην εποχή της απόλυτης επιτυχίας της υπερ επιταχυνόμενης υπερδαιμονίας ;
BW: Πάει καιρός που έχω να σκεφτώ την υπερδαιμονία σοβαρά. Αφενός, λόγω της μίμησης της πολιτικής φαίνεται ότι έχει αποδειχθεί αποτελεσματική, αφετέρου μοιάζει πολύ πιο αδυσώπητη και πολύ λιγότερο έξυπνη από ό,τι φανταζόμασταν τη δεκαετία του 1990 και τις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Νομίζω ότι αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι τα πράγματα που γειτνιάζουν με αυτή, όπως η συνωμοτική σκέψη, οδηγούνται από επιθυμίες που δεν είναι ριζικά διαφορετικές. Οι λόγοι για τους οποίους τα παιχνίδια με κινητό τηλέφωνο μπορεί να είναι εθιστικά εξηγούνται από την αρκετά ξεπερασμένη ψυχολογία του καζίνο.
Πιστεύω ότι το πιο ενδιαφέρον σήμερα είναι να δούμε πώς θα αποσυρθούν οι άνθρωποι από όλο αυτό το παιχνίδι και τι θα σημαίνει αυτό για την επικοινωνία και το κοινωνικό αρχιπέλαγος. Θεωρώ ότι ο θόρυβος θα γίνει ακόμα χειρότερος. Θα πρότεινα σχετικά με αυτό το θέμα το «The Dark Forest Theory of the Internet» του Bogna Konior.
Θ: Η τρέχουσα «έκρηξη» της συζήτησης γύρω από την Τεχνητή Νοημοσύνη είναι σημάδι στροφής προς μια Μετα-ανθρώπινη Φυσικότητα ;
BW: Δεν είμαι σε θέση να πω κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο για την Τεχνητή Νοημοσύνη. Νομίζω ότι οι αντιλήψεις μας για τη νοημοσύνη είναι τόσο ασαφείς και αντιφατικές που όταν συνδυάζονται με τις υπερκαθορισμένες ιδέες της επιστημονικής φαντασίας για την τεχνητή νοημοσύνη ή το AGI (όπως το The Matrix ή το Terminator) υπάγονται τα πραγματικά προβλήματα της προόδου στα chatbbots και την οθόνη του υπολογιστή κ.λπ.
Επιστρέφοντας στο τελευταίο ερώτημα. Νομίζω και πάλι ότι η απειλή του θορύβου θα είναι μεγαλύτερο ζήτημα. Το συνεχές πινγκ πονγκ μεταξύ όσων λένε «δεν είναι μεγάλη υπόθεση» όλο αυτό και εκείνων που πιστεύουν πως «είναι το τέλος της ανθρωπότητας!» συνεχίζεται τόσο καιρό που είναι δύσκολο να ξέρεις ποιον να πάρεις στα σοβαρά.
Νομίζω επίσης ότι υπάρχουν μορφές ανθρωπισμού που φαίνονται εντελώς απρόθυμες να ασχοληθούν με το ζήτημα του μετα-ανθρώπου, παρά μόνο αμυντικά, έχοντας έναν ανιστορικό ορισμό της ανθρώπινης συνείδησης.
Ελπίζω ότι θα υπάρξει μια σύνθεση μεταξύ των πολυάριθμων αποαποικιακών έργων και σκέψεων της επιστήμης και της τεχνολογίας που είναι πολύ λιγότερο συντηρητικές σχετικά με το τι μετράει ως άνθρωπος χωρίς να καταλήγουν σε ένα είδος θρησκευτικότητας τύπου silicon-valley.
Αυτό ώστε να πούμε ότι μπορεί να υπάρχει ένας μεγάλος κόμβος υλιστικοποίησης/φυσικοποίησης του ανθρώπου, ξεπερνώντας τον ανθρωπισμό και τον διανθρωπισμό όπου τα διακυβεύματα μπερδεύονται.
Θ: Μπορούμε να σκεφτούμε σήμερα τις μορφές σκέψης και Νοημοσύνης σε έναν κόσμο μετά την Ανθρωπόκαινο;
BW: Υποθέτω ότι αυτό σχετίζεται με το προηγούμενο ερώτημα, αλλά εξαρτάται επίσης από το αν θεωρείτε την Ανθρωπόκαινο ως ιστορική/γεωλογική εποχή ή περισσότερο εξετάζεται από την άποψη του πώς αντιμετωπίζεται η ανθρώπινη δράση.
Στην πρώτη περίπτωση, πρέπει να αποφασίσουμε πότε οι άνθρωποι άρχισαν να αλλάζουν τη Γη με μη αναστρέψιμο τρόπο (αν αυτό θα συνδεθεί με την κλιματική αλλαγή όσον αφορά τη βιομηχανική παραγωγή (μερικών) ανθρώπων και πολιτισμών ή αν θα πρέπει να τοποθετηθεί νωρίτερα όπως συμβαίνει με τη βιώσιμη γεωργία, τη δουλεία σε φυτείες ή με άλλο τρόπο.
Αυτό φυσικά στη συνέχεια επηρεάζει το γνωσιολογικό ερώτημα: ποιος ορίζεται ως άνθρωπος στην Ανθρωπόκαινο και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους το έργο της Sylvia Wynter είναι τόσο ενδιαφέρον επειδή πραγματικά ωθεί μια γενεαολογία του ανθρώπου πιο μακριά από οποιονδήποτε άλλο.
Για μένα αυτό συμβαδίζει με την κατανόηση της νοημοσύνης όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο η γνώση αναδύεται από υλικούς και βιολογικούς περιορισμούς και στη συνέχεια να καταλάβω τον πλήθος των τρόπων μεγιστοποίησης από την κοινωνικά ενσωματωμένη μάθηση.
Θ: Αν ο Σέλινγκ είχε την ευκαιρία να συναντήσει τον Λάβκραφτ ποιο έργο θα δημιουργούσαν μαζί;
BW: Νομίζω ότι θα μπορούσαν να γράψουν κάτι μαζί για την απόλυτα παράξενη φύση των απολιθωμάτων. Σε μερικές από τις τελευταίες διαλέξεις του στο Βερολίνο ο Σέλινγκ γοητεύεται από τις συζητήσεις για τα παγωμένα μαμούθ και ότι η ίδια η ύπαρξή τους είναι απόκοσμη. Υπάρχει μεγάλη ατμοσφαιρική ομοιότητα εκεί με το “At the Mountains of Madness” του Lovecraft.
Ο Σέλινγκ επιχείρησε επίσης ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα που ονομάζεται Κλάρα που ομοιάζει με μερικά από τα πρώτα έργα του Λάβκραφτ (όταν έγραφε στη φάση του Πόε).
Θ: Μοιραστείτε μαζί μας μερικά λόγια ειδικά για τα επόμενα έργα σας.
- “Η ίδια η φύση φιλοσοφεί” – που αφορά τον νατουραλισμό και τον φορμαλισμό στη σκέψη του 20ου αιώνα.
Αυτή είναι μια συλλογή κυρίως ήδη δημοσιευμένων δοκιμίων σχετικά με τη σχέση μεταξύ του γερμανικού ρομαντισμού και του ιδεαλισμού και της γαλλικής σκέψης του 20ού αιώνα. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα δημοσιευτεί στο τέλος.
2. Bloodless – μια εκτεταμένη ανάλυση του ρόλου του ιδεαλισμού στις επιστήμες της ζωής από το 1700-2000.
Αυτό το έργο είναι ακόμη σε εξέλιξη και αυτή τη στιγμή γράφω ένα μέρος του που ονομάζεται White Cocoon, το οποίο αφορά την αποαποικιακή πολιτική και την επιστήμη της ζωής για την υποτροφία μου στο ICI του Βερολίνου.
Αυτή τη στιγμή εξετάζω πώς η χρήση των μοντέλων οργανισμών στη βιολογία σχετίζεται με το πώς οι άνθρωποι αυτομοντελοποιούνται από άποψη φιλοσοφίας και ιστορίας, δηλαδή τι μετράει ως γενικά ανθρώπινο μεταξύ βιολογίας και πολιτισμού. Σε αυτό το έργο εξετάζω τις βιολογικές συνδέσεις με το έργο της Sylvia Wynter.
3.Contacts – ένα πιο σύντομο κείμενο για τη σχέση μεταξύ αποικιοκρατίας και επιστημονικής φαντασίας.
Το βιβλίο θα ονομάζεται πλέον “Ακατοίκητο” και το προσχέδιο του χειρογράφου έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Ελπίζω ότι θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Zer0 στις αρχές του επόμενου έτους.
Θ: Σε ευχαριστούμε πολύ για την συζήτηση μας.
BW: Χαρά μου κ Καλή συνέχεια στο “Θραύσμα”.
