Η γραφή δεν προορίζεται να αφήσει ίχνη, αλλά να σβήσει, με ίχνη, όλα τα ίχνη, να τα εξαφανίσει στον αποσπασματικό χώρο της γραφής πιο σίγουρα από ό,τι εξαφανίζεται κανείς στον τάφο.
Η συγκλονιστική αλήθεια αυτού του τραγουδιού παραμένει να είναι ένας ύμνος για την ελευθερία στην Πτώση και στην Αποκατάσταση του ατόμου σε αυτό που το ίδιο ορίζει ως Πρώτο Παράδεισο του. Που ήταν ; Που είμασταν; Αν ποτέ είμασταν. Ο Ian Curtis μοιάζει να βασανίζεται…